O książce: 1987 / Autobiograficzna historia pisarza Nikołaja Andriejewicza Wnukowa opowiada o jego ostatnich wakacjach szkolnych, o pierwszej brutalnej bitwie, którą on i jego wczorajsi koledzy z klasy zdarzyło się dostać. Siedemnastoletni chłopcy walczą jak bohaterowie, a pomiędzy bitwami piszą listy do matek i wspominają, jak biegali popływać, tańczyli na szkolnych imprezach i jeździli w góry po dereń. Słoneczne dni dzieciństwa, spokojne życie są jeszcze tak blisko – a już tak bez końca, nieodwołalnie daleko… A dorosłe życie patrzy na nie surowym spojrzeniem wojny. Przejmująco proste linie opowieści, dalekie od patosu. pozostaną w pamięci na zawsze. Należy o tym pamiętać. Ci, którzy dziś wkraczają w dorosłość, muszą to wiedzieć..